بزرگنمایی:

محمد حسن زدا، در نشست تخصصی «توانمندسازی رفاهی سالمندان» گفت: زمانی که صحبت از سالمندی می‌شود، صندوق‌های بیمه‌گر اجتماعی از اولین نهادهایی هستند که با توجه به محاسبات بیمه‌ای، حساسیت لازم را خواهند داشت.

وی افزود: باید توجه داشت که در سازمان تامین‌اجتماعی، در سال‌های گذشته، رشد بیمه‌شدگان اصلی سازمان تامین اجتماعی حدود 2 درصد بوده در حالیکه تعداد مستمری بگیران این سازمان با سرعت رشد 10 درصدی در سال، در حال افزایش هستند.

وی ادامه داد: تا سال 1384 تعداد بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی حدودا یک میلیون و 500 هزار نفر بود اما از سال 84 تا 97، این تعداد دو برابر شد و امروز، بیش از سه میلیون بازنشسته داریم و 43 درصد از سالمندان کشور، تحت پوشش سازمان تامین‌اجتماعی هستند.

قائم مقام مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی گفت: پیش‌بینی شده تا سال 2030، سالمندان 21 درصد از جمعیت دنیا خواهند بود و در ایران، 30 درصد از جمعیت را در آن سال، سالمندان تشکیل می دهند و به همین دلیل، سازمان‌هایی باید پشتیبان این اقشار باشند که نظام‌های تامین اجتماعی، بهترین پاسخگو هستند.

 زدا تصریح کرد: در سال 1354، با آغاز به‌کار سازمان تامین‌اجتماعی، سن امید به زندگی 59 سال بود و در محاسبات بیمه‌ای، سن بازنشستگی 50 سال در نظر گرفته شد؛ در حالی که در سال 1398، سن امید به زندگی به حدود 76 سال رسیده و سن بازنشستگی، کمتر از 50 سال شده است؛ به این علت که در یک دوره 10ساله، قوائد بازنشستگی پیش از موعد را بدون شرط سنی تغییر دادیم.

وی گفت: زمانی که 43 میلیون نفر در صندوق تامین اجتماعی تحت پوشش هستند و 5 میلیون نفر از این افراد را مستمری‌بگیران و خانواده‌های آنان تشکیل می‌دهند، چالش‌های فراوانی برای این صندوق ایجاد می‌شود و ضرورت اصلاحات پارامتریک، بیش از پیش خود را نمایان می‌کند.

قائم مقام مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی تصریح کرد: در این شرایط، نیازمند بازپرداخت بدهی نهاد دولت به سازمان تامین اجتماعی و همچنین حمایت‌های مجلس شورای اسلامی هستیم.

وی بیان داشت: بدون شک در این زمینه باید به‌سرعت به سمت استقرار نظام چندلایه تامین اجتماعی حرکت کنیم. این نظام، تعریف شده و در اختیار افراد و نهادهای تصمیم‌گیر قرار گرفته شده است و امید اقدام در این زمینه وجود دارد.

زدا اظهار داشت: پیشنهاد دیگری نیز از سوی سازمان تامین اجتماعی به مجلس فرستاده شده و در دستور کار قرار گرفته است که شاید نیازمند تشکیل یک صندوق تأمین اجتماعی دوم باشیم تا آسیب کمتری به نظام تامین اجتماعی وارد شود.