بزرگنمایی:

به گزارش اتفاق روز آنلاین ، منشاء اصلی وقوع جرائم خشن موضوعات اقتصادی و پایین بودن اخلاق اجتماعی است، از اساسی‌ترین تأثیرات این جرم افزایش ترس، وحشت، بی اعتمادی و کاهش احساس امنیت شهروندان در جامعه است.
وقوع جرائم خشن دارای پیامدهای مهمی مانند کاهش امنیت روانی جامعه را در پی دارد که وجود شرایط مختلف در شهرها از مهاجرتهای بی رویه و بدون ساماندهی با فرهنگ های مختلف، بیکاری و اختلاف طبقاتی زمینه ساز بروز جرائم خشن در شهرها می شود. 
جرائم خشن امنیت و آرامش جامعه را دگرگون ساخته و در آن خلل ایجاد می نماید و به شدت هم امنیت اجتماعی و هم امنیت اقتصادی شهروندان را تحت الشعاع قرار داده و علاوه بر ایجاد ناامنی درجامعه لطمات روحی و روانی نیز به شهروندان وارد می سازد و نقش به سزائی نیز در کاهش احساس امنیت جامعه دارد.
وقوع جرائم خشن در شهرستان های غرب استان تهران به لحاظ وسعت و بافت جمعیتی خاص و مهاجرپذیر بودن به عنوان پدیده‌ای مسئله ساز مطرح است.    
  وقوع جرائم خشن در جامعه دارای پیامدهای اجتماعی و روانی مختلف مانند بر هم خوردن نظم و امنیت اجتماعی در جامعه، تشویش اذهان عمومی و پایین آمدن احساس امنیت در بین شهروندان و صرف هزینه‌های سنگین انتظامی در برخورد با پدیده سرقت های خشن در جامعه را در پی دارد.
عوامل مختلف مانند عوامل اقتصادی تورم، گرانی، معیشت، مسکن، بیکاری، عوامل روان شناختی وجود شرایط سهل و آسان ارتکاب سرقت،گمنام بودن سارقان در محل های سرقت، از بین رفتن قبح اجتماعی سرقت، عوامل اجتماعی سست شدن بنیان خانواده ها و افزایش آمار طلاق و به تبع آن افزایش فرزندان طلاق در جامعه ، کاهش سن اعتیاد به مواد مخدر، عوامل قضائی شامل عدم صدور احکام قضائی متناسب با جرم برای سارقان، عدم تشدید مجازات برای سارقان، صدور قرارهای سبک و نامناسب برای سارقان، عدم برخورد قوی حوزه قضائی با مالخران، عدم اتخاذ تدابیر مقتضی جهت جلوگیری از دور باطل دستگیری سارقان توسط پلیس و اعزام به زندان و سپس آزادی آنان و بازگشت به چرخه سرقت، در وقوع سرقت های خشن تاثیرگذار و تعیین کننده هستند.
با بررسی و تحلیل صورت گرفته می توان بیان داشت میزان مجازات تعیین شده در قانون برای سارقان جرائم خشن کافی و مناسب و بازدارنده نبوده و علیرغم تلاش شبانه روزی پلیس، این امر باعث تکرار بروز جرائم خشن می شود، جرائم خشنی که یک طرف آن کاهش احساس امنیت روانی جامعه را در پی دارد. 
به نظر شما مخاطب و خواننده این یادداشت، به غیر از پلیس چه سازمان ها و نهادهائی در حوزه مقابله با جرائم خشن نقش دارند؟ آیا این سازمان ها به مانند پلیس در ایفای نقش خود در مقابله با بروز جرائم خشن فعال هستند؟
آیا قوانین موجود و مجازات های تعیین شده در آن، برای بازدارندگی وقوع جرائم خشن کافی است؟