بزرگنمایی:

نشست ورشو از ابتدای آن نشان از تأثیر ضعیف داشت. ابتدا عنوان نشست ضد ایران عنوان شد ولی با واکنش کشورها در خصوص آن و عدم شرکت رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا و کشورهایی چون روسیه برای امریکا محرز شد میزان غلظت ضد ایرانی این نشست را ولو در لفظ باید کم کند.
بر این اساس این نشست به موضوع کلی صلح و ثبات در خاورمیانه محدود شد تا ضد ایرانی بودن آن مانع شکست بیشتر آن نشود.
در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با پروفسور «شیرین هانتر»، استاد دانشگاه «جورج تاون» آمریکا داشته است که در ادامه می آید.
*شما فکر می کنید نشست ورشو به هدفش درباره ایران دست یافت؟
نشست ورشو به هدف خود دست نیافت. این نشست در اصل مجمعی برای به وجود آوردن یک جبهه گسترده علیه ایران برپا شده بود ولی ترتیب دهندگان آن در مواجه با میزان بالای مخالفت ها مجبور شدند تمرکز اصلی نشست را به صلح و ثبات در خاورمیانه تغییر دهند.
این به این معنی است که نشست از همان آغاز شکست خورده بود. خود کنفرانس بیش از آنکه نشان دهنده همبستگی باشد تفاوت عمیق بین آمریکا و اروپا و حتی اختلاف در بین کشورهای عربی را درباره ایران نشان داد. همچنین نشان داد این اختلاف در مورد قدس شرقی و معامله قرن هم وجود دارد.
*امریکا در این نشست دوباره از کشورهای اتحادیه اروپا خواست از برجام خارج شوند ولی سه کشور اروپایی بر ماندن در این توافق تاکید دارند. آیا ما می توانیم این را به منزوی شدن دولت ترامپ از این نظر تفسیر کنیم؟
این نشست نشان داد به جز اسرائیل و کشورهای عربی چون امارات متحده عربی و بحرین هچ کشوری طرفدار سیاست های غیر قابل انعطاف در برابر ایران نیست. از این نظر این نشست نشان دهنده حمایت محدود از سیاست های ترامپ و در نتیجه منعکس کننده میزان منزوی شدن آمریکا در این مسأله بود.
*آلمان، فرانسه و اتحادیه اروپا - همه اعضای توافق هسته ای ایران - هیات های بلند پایه ای را به نشست ورشو نفرستاده بودند، کشورهای عربی نیز همینطور. چرا؟
غیبت برخی کشورها و نماینده های اروپایی به جز بریتانیا که رتبه های پایینی داشتند نه تنها  منعکس کننده عدم تمایل پیوستن به موضع خصمانه ترامپ نسبت به ایران بود بلکه منعکس کننده عدم تمایل به پیوستن به معامله قرن در مورد مسائل فلسطین نیز بود. موفقیت این توافق به هیچ وجه تضمین شده نیست و این کشورها نمی خواهند گزینه هایشان را محدود کنند.