بزرگنمایی:

احمد شیبانی،  به ارزیابی صنعت داروسازی کشور، در قبل و بعد از انقلاب اسلامی پرداخت و اظهار داشت: در میان صنایع مختلف، صنعت داروسازی از جمله صنایع استراتژیک در همه دنیا است. صنعت دارویی ایران هم صنعتی با بیش از 70 سال سابقه است اما قبل از انقلاب صنعت دارویی ایران رونقی نداشت و بحث دارو بیشتر به صورت واردات مطرح بود.
وی گفت: توان تولید دارو تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تنها 25 درصد بود در حالی که بعد از انقلاب صنعت دارو توانست توانمندی های بیشتری پیدا کند و تولید داخلی به حدود 97 درصد ارتقاء پیدا کرد. قبل از انقلاب چیزی به اسم صنعت دارو به شکل فعلی نداشتیم و تنها بخشی که در حوزه تولید دارو فعالیت می‌کرد یک صنعت وابسته بود و شرکت‌های چندملیتی این صنعت را اداره‌ می‌ کردند و در بهترین حالت تنها 25 درصد از داروهای مصرفی کشور تولید داخل بود و 75 درصد مابقی از طریق واردات تامین می شد.
توان تولید دارو، قبل از انقلاب تنها 25 درصد بود در حالی که بعد از پیروزی انقلاب، صنعت دارو توانست توانمندی های بیشتری پیدا کند و تولید داخلی به حدود 97 درصد ارتقاء پیدا کردشیبانی ادامه داد: بعد از انقلاب، طرح نظام نوین دارویی تدوین شد که بسیار کارآمد بود و با دست توانمند همکاران داروساز اجرایی شد و به صنعت داروسازی کمک فراوانی کرد و اگر این طرح، نهایی و اجرایی نمی‌شد، امروز نمی توانستیم در جایگاه فعلی باشیم.
وی تاکید کرد: صنعت دارویی ایران، با وجود اینکه در چهل سال گذشته شرایط عادی نداشته‌ و همیشه مورد هجمه‌های مختلف قرار گرفته‌ اما در حال‌حاضر، 107 کارخانه تولیدکننده داروی شیمیایی در کشور داریم که نشان‌دهنده تفاوت و پیشرفت این صنعت نسبت به گذشته است. همچنین اگر به همه این موارد تولیدکننده‌های مکمل و فرآورده‌های طبیعی را اضافه کنیم، به عددی حدود 200 کارخانه فعال می‌رسیم که مایه مباهات نظام جمهوری اسلامی ایران است.
شیبانی گفت: فعالان و استادان این صنعت به یاد دارند که با تلاش و مجاهدت‌های فعالان و مسئولان، صنعت داروسازی کشور توانست به خودکفایی برسد و استقلال کشور را تضمین نماید و رسیدن به سهم تولید 97 درصد داروی مورد نیاز مصرفی مردم، عدد بزرگ و قابل توجهی است که هیچ کدام از کشورهای منطقه نتوانسته اند به آن برسند.
رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران، افزود: در رسیدن به این نقطه، همدلی و همکاری صنعتگران در زمان جنگ قابل فراموشی و نادیده گرفتن نیست. این کارهای اساسی در زمان جنگ تحمیلی باعث شد تا امروز در ماه های باقی‌مانده به پایان سال 97 و نزدیک به افق 1404، صنعت داروسازی بومی‌شده کشور به چنان رشد و بالندگی دست یابد که به عقیده صاحب‌نظران با تامین نیاز بازار داخلی، این صنعت برای حفظ بالندگی خود، چاره‌ای جز صادرات و حضور در بازارهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای نداشته باشد.
شیبانی ادامه داد: البته این نکته را نباید فراموش کرد که به رغم تحریم های آمریکا و ادعایی که آنها بر عدم تحریم صنعت دارو دارند، دارو به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم تحریم است. چراکه برخی از شرکت ها به دلیل ترس از تحریم های آمریکا مواد اولیه را به شرکت های دارویی ایران نمی دهند و برخی که مانعی برای ارسال مواد اولیه و یا فروش دارو ندارند؛ ما به دلیل تحریم های بانکی، نمی توانیم از آنها خرید کنیم.
به رغم تحریم های آمریکا و ادعایی که آنها بر عدم تحریم صنعت دارو دارند، دارو به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم تحریم استوی گفت: با این حال در طول سال های تجربه تحریم های مختلف، ما از این مشکلات به عاملی برای استفاده از توانایی ها و تبدیل آنها به فرصت استفاده کرده ایم و در حال حاضر با اینکه این ادعا را نداریم که تولید داروهای خاص و سرطانی بی مشکل نیستند اما می توانیم بگوییم با جایگزین شدن داروهای تولید مشابه و یا تولید همان داروها در داخل، اجازه نمی دهد مشکل چندانی برای بیماران پیش بیاید.