بزرگنمایی:

حسین نجم آبادی رئیس مرکز تحقیقات ژنتیک دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گفت: نتایج حاصل از این تحقیق بین المللی که در طول سال های 1396 تا 1398 انجام شده است، علاوه بر ارزش علمی در تحقیقات پزشکی، زمینه مطالعات گسترده تر در حیطه بیماری های ژنتیکی و نیز روندهای تاریخی مهاجرتی را فراهم کرده است و به واضح تر شدن مسیرهای مهاجرتی در گذشته و اقتباس زبانی توسط جمعیت های بومی کمک می کند.

وی اظهار کرد: مجموعه داده های حاصل از این تحقیق که برای تحقیقات آتی در زمینه بیماری های ژنتیکی نادر و شایع بسیار ارزشمند خواهد بود، با عنوان «واریاسیون ژنتیکی متمایز و هتروژنیتی در جمعیت ایرانی» به چاپ رسیده است.

نجم آبادی با اشاره به اینکه مراکز تحقیقاتی ایرانی و آلمانی یادشده با بسیاری از دانشگاه های دیگر در ایران و هم چنین دانشگاه سیدنی استرالیا همکاری کردند، افزود: محققان اصلی این تحقیق معتقدند که اطلاعات ژنتیکی ایران به ویژه به لحاظ پر کردن خلا اطلاعات ژنتیکی یک جمعیت شاخص، یعنی داده های گستره ژنومی یک جمعیت بزرگ در یک منطقه مهم از دنیا، از اهمیت شایانی برخوردار است.

وی ادامه داد: تیم محققان این تحقیق، داده های حاصل از ژنوتیپ در گستره ژنوم تعداد 1021 نمونه از داوطلبان سراسر کشور که والدین و یا اجداد آنها از 11 گروه نژادی ایران شامل گروه های بزرگ مانند فارس و آذری و نیز گروه های کوچکتر ایرانی مانند عرب و بلوچ٬ ترکمن٬ سیستانی٬ کرد٬ گیلک ٬ لر٬ مازندرانی٬ و ساکنان جزایر خلیج فارس بودند را مورد بررسی قرار دادند.

نجم آبادی افزود: علاوه بر این، محققان، اطلاعات ژنومیک این جمعیت ها را در کنار اطلاعات ژنومی منتشر شده از جمعیت های زنده بشری و داده های 800 نمونه کشف شده از افرادی که در این منطقه و حوالی آن از هزاران سال پیش زندگی می کردند، قرار داده و آنها را با هم مقایسه کردند. 

به گفته وی، از زمان مهاجرت بشر امروزی از آفریقا، ایران در یک چهارراه مهاجرتی قرار داشته است. علاوه بر این، این کشور به طور مکرر با جریان ژنتیکی ورودی مهاجران در هزاره های گذشته مواجه بوده است، افرادی با زبان هندی-اروپایی در این منطقه سکنی گزیدند و همچنین عرب ها در قرن هفتم، این سرزمین را فتح کرده و کمی بعد، ترک زبانانی از آسیای مرکزی به این جمعیت ملحق شدند که در نتیجه، جمعیت کنونی ایران شامل گروه های نژادی، مذهبی و زبانی مختلفی است.

نجم آبادی خاطرنشان کرد: علاوه بر این، از گذشته های دور، ایران نقش مهمی بلحاظ فرهنگی و سیاسی در آسیای مرکزی و غربی ایفا نموده است. اما بر خلاف اندازه و موقعیت جغرافیایی این کشور و نیز تاثیرات فرهنگی آن، این کشور تاکنون از مطالعات ژنتیک جمعیت انسانی مغفول مانده، و سبب شده است که اطلاعات ژنتیکی اندکی از این جمعیت در دست باشد.

وی اظهار کرد: تا به امروز، بسیاری از دانشمندان تصور می کردند که از لحاظ واریاسیون های ژنتیکی در جمعیت ایرانی حاضر، یک هموژنیتی وجود دارد. با این حال ، این مطالعه جدید نشان داد که توزیع این واریاسیون دارای ریشه های عمیق بوده و بسیار هتروژن و با تفاوت های بسیار ظریف و دقیق است.

نجم آبادی تاکید کرد: داده های ما مطرح کننده وجود خوشه مرکزی ایرانی است که به طور قابل توجهی در برگیرنده آذری ها و عرب های ایرانی است. چهار گروه نژادی دیگر ایران (بلوچ٬ ساکنین جزایر خلیج فارس، سیستانی و ترکمن)٬ با وجودی که جهت گیری دایمی به سمت خوشه مرکزی ایرانی دارند، ولی حاصل یک ادغام ژنتیکی قابل ملاحظه با مشارکت جمعیت های اجدادی متفاوت هستند.

وی افزود: همکاری دو مرکز تحقیقاتی ایرانی و آلمانی در پژوهش یادشده، به درک بهتر الگوهای متنوع ژنتیک انسانی و مارکرهای informative با کاربرد در پزشکی قانونی و ژنتیک پزشکی خصوصا در زمینه تشخیص بیماری ها و نیز تکوین و توسعه درمان های شخصی سازی کمک شایانی می کند.

وی یادآور شد: اجرای این مطالعه امکان پذیر نبود، مگر با حمایت بی دریغ معاونت تحقیقات و فن آوری وزارت بهداشت، و نیز نظارت مستمر مسئول کمیته کشوری اخلاق پزشکی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که ما را در تمامی مراحل این مطالعه همراهی و یاری نمودند.

پرفسور حسین نجم آبادی رئیس مرکز تحقیقات ژنتیک دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، دارای کرسی پژوهشی کشوری است و تیم تحت سرپرستی وی، از سال 1381 شناسایی علل ژنتیکی بیماری های منوژنیک را آغاز کرد و تاکنون حدود 200 ژن جدید را که اختصاصا در کم توانی ذهنی و ناشنوایی ارثی نقش دارند، شناسایی نمود و اخیرا، مرکزی به همین منظور با عنوان مرکز ژنومیک کشوری تاسیس کرد و کاتالوگی از واریاسیون های ژنومیک جمعیت ایرانی را در سال 2018 معرفی نمود.

گروه تحقیقاتی تحت سرپرستی پرفسور «مایکل ناتناگل» نیز در مرکز ژنومیک کلن آلمان بر روی ژنتیک آماری از قبیل ژنتیک اپیدمیولوژی، ژنتیک جمعیت و ژنتیک پزشکی قانونی تمرکز دارد. این مرکز در تحقیقات خود از مجموعه داده های گستره ژنومی روز افزون حاصل از ژنوتایپینگ و نیز توالی یابی نسل جدید (Next-generation sequencing) و نیز مارکرهای ژنتیکی پزشکی قانونی، استفاده می کند.