چاپ

به نوشته «پل پیلار» اقدامات بلندپروازانه آمریکا و عدم تعهدش به پیمان‌های منعقد شده بین المللی در زمینه کنترل سلاح باعث از بین رفتن امنیت جهان و آمریکا شده است. این مقاله که در «نشنال اینترست» به چاپ رسیده است عقیده دارد آمریکا پیوسته در پی به دست آوردن «توافق بهتر» از پیمان‌های پیشین خارج می‌شود در حالی که این اقدام جز بی ثباتی جهان و خدشه‌دار شدن اعتبار آمریکا در جهان دستاورد دیگری نخواهد داشت.
ترجمه این مطلب در ادامه آمده است:
آسیب به منافع امنیتی آمریکا احتمالاً بسیار بیش از پیش بینی ترامپ ادامه پیدا خواهد کرد. این آسیب‌ها شکست‌های جدی در زمینه کنترل سلاح را نیز شامل می‌شوند. چند ویژگی در شیوه عملکرد دولت جدید باعث چنین نتیجه‌ای شده است. یک دلیل این است که رئیس جمهور به جای آنکه نتایج به دست آمده از آنچه در عمل صورت گرفته است را در اولویت بگذارد تصویر ذهنی خود را به عنوان مذاکره کننده در اولویت می‌گذارد.
یکی از این موارد این است که رئیس جمهور به جای تکیه به دستاوردهای دولت پیشین شدیداً گرایش دارد آنها را از بین ببرد یا خراب کند. علاوه بر این اگر کمی توجه کنید متوجه می‌شوید ارجحیت او این است که طی یک دوره طولانی کار دیپلماتیک به نتایج بزرگ دست یابد. این بلندپروازی جدا از پیامدهای بین المللی آن باعث می‌شود آنچه دولت به آن دست می‌یابد تنها بخش کوچکی از چیزی است که در ذهن داشته است.
مورد دیگری که وجود دارد و پیچیده‌تر است، حساسیت او به آن دسته از مشاورانش است که مواضع آنها نسبت به او متفاوت باشد و بخواهند او را تحت نفوذ خود قرار دهند. این به ویژه در مورد جان بولتون، مشاور امنیت ملی اش صدق می‌کند که به نظر می‌رسد هیچگاه در مورد شیوه کنترل سلاح نمی‌تواند به توافق برسد و جنگ‌هایی را می‌پسندد که ترامپ با آنها موافق نیست. تأثیر منفی نهایی چنین عواملی بر کنترل سلاح این است که جهان و آمریکا امنیت خود را نسبت به قبل از دست می‌دهند.
چگونگی حل مشکل هسته‌ای کره شمالی توسط دولت نشان دهنده برخی از این ویژگی هاست. فاز «خشم و آتش» که ترامپ به عنوان اولین گام حل مساله برداشت در راستای همان رویکرد ترامپ یعنی برداشتن گام‌های بلند به جای به دست آوردن نتایج نه چندان بزرگ ولی با ارزش بود. وارد شدن به مرحله نشست بدون داشتن مذاکرات و آمادگی کافی تغییراتی را در روند کنترل سلاح به وجود می‌آورد که پیشینه‌ای طولانی دارد. برنامه به دست آوردن نتیجه بزرگ در اوایل خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی احتمالاً نفوذ جان بولتون بوده است، در حالی که می‌شد به نتیجه دیگری دست یافت.